Το δούλεμα της Χιακής συμπολιτείας του ΣΥΡΙΖΑ

Οι Χιώτες εργαζόμενοι να δώσουν τη δική τους απάντηση στα παραμύθια της «Χιακής Συμπολιτείας».

Θα θύμιζαν παιδική έκθεση ιδεών τα όσα ακούγονται από την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στη Χίο αν δεν αφορούσαν τόσο σοβαρά ζητήματα κι αν δεν αφορούσαν τις ζωές μας. Ο έντονος αφηγηματικός – περιγραφικός λόγος, η γενικολογία, η παντελής έλλειψη σχολιασμού για τη μήτρα των προβλημάτων, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, είναι τα βασικά χακτηριστικά της παρέμβασής της «Χιακής Συμπολιτείας».

Δεν μας εντυπωσιάζει καθόλου βέβαια η στάση αυτή αφού όσο κι αν θέλει να παρουσιάζει η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ στη Χίο τα προβλήματα ως στενά «τοπικά», αναμασώντας και «τοπικές λύσεις», δεν κάνει τίποτα άλλο από ό,τι κάνει και κεντρικά. Προσπαθεί δηλαδή να εγκλωβίσει λαϊκές δυνάμεις στο δρόμο μιας διαφορετικής διαχείρισης του καπιταλισμού, δρόμου καταδικασμένου (όπως στην πράξη έχει αποδειχθεί παντού) να προωθήσει και να επιβάλλει νέες αντιλαϊκές αλλαγές προσαρμοσμένες στην κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων.

Προσπερνάμε τις κινήσεις εντυπωσιασμού και προπαγανδιστικής τακτικής περί συγκρότησης «ομάδων εργασίας» που θα «διαμορφώσουν» τις θέσεις της παράταξης (λες και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει θέσεις) και γενικώς την προπαγάνδα περί «εναλλακτικής» και «προσεκτικά ατιμέλητης» πολιτικής προσέγγισης του κόσμου και μπαίνουμε κατευθείαν στο ψητό.

Η πρώτη συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την επικεφαλής του, αφορούσε το νερό. Ακούσαμε πολλά για το «κοινωνικό αγαθό», που όλοι πρέπει να έχουν πρόσβαση, ότι δεν πρέπει να ιδιωτικοποιηθεί η ΔΕΥΑΧ κλπ κλπ.

Η κ. Φρεζούλη και η παράταξή της όμως πίνουν κυριολεκτικά νερό στην πολιτική της ΕΕ, και στην πολιτική της για το νερό φυσικά. Ποια είναι αυτή η πολιτική;

Η πολιτική της ΕΕ για το νερό, που αποτυπώνεται σε σχετική οδηγία, προωθεί πλαίσιο εμπορευματοποίησης του νερού, επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του. Η κοινοτική οδηγία - πλαίσιο για το νερό του 2000, με την οποία εναρμονίστηκε η ελληνική νομοθεσία ήδη απ' το 2003, θέτει σε προτεραιότητα την εξοικονόμηση της ζήτησης νερού, σε αντιπαράθεση στην ουσία με τη μεγιστοποίηση της προσφοράς σε κάθε υδατικό διαμέρισμα.

Στην πραγματικότητα, με το μανδύα της προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος και της καλής κατάστασης των υδατικών σωμάτων, μεθοδεύεται η αύξηση της τιμολόγησης του νερού, ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα και στη λαϊκή κατανάλωση στις πόλεις, με τη λογική όποιος ξοδεύει νερό - πληρώνει. Είναι η γνωστή φιλοσοφία κατά την οποία «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Η ιδιωτικοποίηση μπορεί να υλοποιηθεί εύκολα και απ' την «πίσω πόρτα» των δημοτικών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα σήμερα που προωθείται η νέα οδηγία της ΕΕ για τις συμβάσεις παραχώρησης (με τη οποία συμφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ), σύμφωνα με την οποία οι δήμοι θα πρέπει να δέχονται ανεμπόδιστα προσφορές για τις συμβάσεις τους απ' όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, προς όφελος των ισχυρών πολυεθνικών ομίλων.

Η στρατηγική επιλογή της ΕΕ για ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των υδάτινων πόρων, του πόσιμου νερού, έχει συνδιαμορφωθεί με όλες τις αστικές κυβερνήσεις - και τη σημερινή δικομματική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ - με την άμεση ή έμμεση στήριξη όλων των κομμάτων του ευρωμονόδρομου και των παρατάξεών τους στην Τοπική Διοίκηση, μαζί και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή είναι η αλήθεια κι ας μην παραμυθιάζουν τον κόσμο.

Το νερό είναι όντως κοινωνικό αγαθό. Για να γίνει η διαχείρισή του όμως προς όφελος του λαού προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και εργατικό έλεγχο. Σ' αυτό το πλαίσιο ο Ενιαίος Κρατικός Φορέας Διαχείρισης του νερού θα σχεδιάζει, θα υλοποιεί και θα ελέγχει τη διαχείριση του νερού, με γνώμονα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών.

Για να ανοίξει ο δρόμος προς αυτή, τη μόνη ελπιδοφόρα διέξοδο της εργατικής εξουσίας, οι σημερινοί αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, οι αγώνες για φθηνό νερό με μείωση των τιμολογίων (με έμφαση στις ευπαθείς ομάδες, άνεργες οικογένειες), ποιοτικό νερό για όλους τους εργαζόμενους, για πλήρη, σταθερή εργασία των εργαζομένων στον κλάδο με διασφάλιση των δικαιωμάτων τους, πρέπει να στοχεύουν στη συνολική ανατροπή της πολιτικής της ΕΕ, που ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γνωστή διγλωσσία από τη μια στηρίζει και από την άλλη καμώνεται τον αγωνιστή.

Ειδικότερα για τη Χίο, η Λαϊκή Συσπείρωση είναι υπέρ των υπηρεσιών ύδρευσης, χωρίς αυταπάτες για την περιορισμένη δυνατότητα παρέμβασης λόγω πολιτικών συσχετισμών και όχι υπέρ των δημοτικών εταιρειών που λειτουργούν κερδοσκοπικά σε βάρος του λαού εμπορευόμενες τα αγαθά όπως το νερό. Πρέπει επίσης, να προχωρήσει η τριτοβάθμια επεξεργασία του νερού του βιολογικού ώστε να διατεθεί για άρδευση, η αντικατάσταση των αμιαντοσωλήνων στο δίκτυο, η αξιοποίηση πηγών πόσιμου νερού (Αμανή, κεντρική Χίος, Ναγός – Καρδάμυλα, Ν. Χίος), η ενίσχυση κινήτρων (φουντάνες-μειωμένες τιμές), οι αναβαθμίδες φυσικές ή τεχνητές σε ρέματα και σε χείμαρρους με σκοπό τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα (π.χ. Κλειδού – Τρυπατές – Νέα Μονή – Κορακάρης, Ολύμποι κλπ), η άμεση κατασκευή  μικρών λιμνοδεξαμενών  και αποπεράτωση υπαρχόντων φραγμάτων (Κόρης Γεφύρι) και άλλα που έχουν κατατεθεί στις θέσεις της «Λαϊκής Συσπείρωσης».

Ο ελληνικός λαός έχει πείρα από την σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του  ΠΑΣΟΚ. Καταλαβαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί το ρόλο του ΠΑΣΟΚ μόνο που θα είναι σε ακόμη χειρότερη εκδοχή αφού η κρίση στην καπιταλιστική οικονομία δεν επιτρέπει ελιγμούς  που έστω και προσωρινά μπορεί να ανακούφιζαν τη λαϊκή οικογένεια. Γνωρίζει τι γίνεται από τις «αριστερές» κυβερνήσεις που χειροκροτά ο ΣΥΡΙΖΑ όπως αυτή του Ολάντ στη Γαλλία, που θα έφερνε «άλλο αέρα», στην Ιταλία και αλλού.

 Γι’αυτό και τον καλούμε να μη «μασήσει». Να στηρίξει αποφασιστικά τη μόνη δύναμη που λέει τα πράγματα με το όνομά τους: ΚΚΕ στις ευρωεκλογές και Λαϊκή Συσπείρωση σε  Δήμο και Περιφέρεια. Για να αποτρέψουμε τα χειρότερα με Δήμο και Περιφέρεια κάστρα αντίστασης και αγώνα, για να δυναμώσει το ΚΚΕ παντού. Είναι η μόνη εγγύηση για το σήμερα και το αύριο. Για να μπουν γερές βάσεις ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης με κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας με βάση τις ανάγκες μας για μια κοινωνία σοσιαλιστική χωρίς εκμετάλλευση.

Νέστορας Ξυλάς

Υποψήφιος με τη Λαϊκή Συσπείρωση Δ. Χίου