Εικόνα και ομοίωση της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής οι προϋπολογισμοί των Δήμων για το 2015

Ανεπιφύλακτα στρατευμένη και πιστή στις επιταγές του ανώτατου καπιταλιστικού σταδίου -του καπιταλιστικού ιμπεριαλισμού- αποδεικνύεται ότι μετατρέπεται από τη συγκυβέρνηση η Τοπική Διοίκηση, η οποία  αφήνει πλέον ξεκάθαρα στην άκρη τον προσδιορισμό της ως «Αυτοδιοίκηση» και δείχνει τη γύμνια της, ως εντολέας και μακρύ χέρι της εξουσίας πάνω στις τοπικές  κοινωνίες.

Τον τίτλο αυτό τον αφαίρεσε η αστική συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ απαιτώντας μεταξύ  άλλων και προϋπολογισμούς δήμων και περιφερειών κατ΄ εικόνα  και ομοίωση των επιδιώξεών της, προκειμένου  να μη χάσει δεκάρα το κεφάλαιο και όσοι το στηρίζουν άοκνα και άυπνα. Προϋπολογισμούς  σχεδιασμένους στις προδιαγραφές της βάρβαρης λιτότητας, των απολύσεων, της φοροείσπραξης, της ανεργίας, των κουτσουρεμένων και ιδιωτικοποιημένων κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών.

Οι φόροι, ως στόχος  και λόγος ύπαρξης της Τοπικής Διοίκησης, αλλά  και μέσο συνειδησιακής καθυπόταξης του λαού, ακυρώνουν κάθε έννοια κοινωνικής προσφοράς και συμμετοχής, εφόσον η επιδίωξή τους είναι η ισοπέδωση κάθε λαϊκού δικαιώματος και η αντικατάστασή του με προσφορά επί χρήμασι.

  Έτσι καλείται να «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» της απόφασης 29530/25-07-2014  των ΥΠ.ΕΣ. & ΥΠ.ΟΙΚ., περί παροχής οδηγιών για την κατάρτιση του  προϋπολογισμού των δήμων, του οικονομικού έτους 2015, η οποία, ψυχρά  και ανελέητα, ορίζει νέο σφίξιμο του λαϊκού ζωναριού και τα «δώρα» που αφειδώς διανέμει στο λαό η λυκοσυμμαχία της Ε.Ε. και του κεφαλαίου.

Αδρομερώς, ας σχολιάσουμε, τα πιο προκλητικά –κατά τη γνώμη μας- σημεία:

·           Το άρθρο 1, παρ.1 δίνει το «στίγμα» της Τοπικής Διοίκησης σε σχέση με τη δημοσιονομική θέση των ΟΤΑ. Αν κάποιοι ακόμη επιμένουν στην “πλήρη ανεξαρτησία των οργάνων της, που υπάγεται μόνο σε εποπτεία από τα κρατικά όργανα”, ας αναθεωρήσουν. Η πολιτική της Ε.Ε. και του κεφαλαίου έχει ήδη δημιουργήσει τοπικές διαχειριστικές μηχανές, χωρίς να λαβαίνουν υπόψη τους τοπικές και κοινωνικές ιδιομορφίες (νησιωτικότητα, παραμεθόριο, αυξημένη ανεργία, κοινωνικά  προβλήματα κ.λπ.): «Η δημοσιονομική θέση των ΟΤΑ ως φορέων Γενικής Κυβέρνησης πρέπει να είναι ισοσκελισμένη ή πλεονασματική. Για τους δήμους, επίσης ως φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, ισχύουν κατά τη σύνταξη του προϋπολογισμού τους οι γενικές αρχές για τη διαχείριση των οικονομικών της Γενικής Κυβέρνησης…». 

    Δείχνοντας το μέγεθος της ακαμψίας απέναντι στις κοινωνικές ανάγκες και απαιτήσεις, που, καθημερινά, δυστυχώς είναι απρόβλεπτες, αλλά και τον καταλογισμό ευθυνών τιμωρητικού χαρακτήρα σε όσους αναλάβουν την εκτέλεση μιας κοινωνικής δαπάνης «καθ΄ υπέρβαση των εγγεγραμμένων πιστώσεων του Π/Υ», ορίζει ότι: «τα ποσά που αναλογούν στο ύψος αυτών, καταλογίζονται σε βάρος των οργάνων που ενέκριναν ή συνέπραξαν στην εκτέλεση της δαπάνης…».

·       Στο ίδιο άρθρο, στην παρ.8, τίθεται το θέμα της «υποχρέωσης κατάρτισης ρεαλιστικών προϋπολογισμών». Επειδή, σαν Λαϊκή Συσπείρωση, δε μάθαμε να παίζουμε με τις λέξεις, αλλά να τις μετουσιώνουμε σε πράξη, θεωρούμε ότι ρεαλιστικός είναι ένας προϋπολογισμός, όταν λαβαίνει υπόψη του τις λαϊκές ανάγκες, το κοινωνικό γίγνεσθαι, το οποίο, δυστυχώς, διαμορφώνεται αρνητικά και επικίνδυνα μέρα τη μέρα, την υπάρχουσα εξαθλίωση και καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, την εργασιακή υποτέλεια, τη ραγδαία φτωχοποίηση  των λαϊκών μαζών, την αβεβαιότητα της επόμενης μέρας. Αυτή θα επιβαλλόταν να είναι η «υποχρέωση κατάρτισης» και αυτός θα ήταν ένας «ρεαλιστικός προϋπολογισμός» ιδωμένος με τα  μάτια ενός κράτους και μιας τοπικής διοίκησης που νοιάζεται για το λαό που υπηρετεί και όχι για τις υποχρεώσεις που επιβάλλει το κεφάλαιο, προκειμένου να ασκήσει «περιοριστική πολιτική στις δαπάνες γενικότερα, με υποχρέωση συγκράτησης αυτών στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα».

    Ξεκάθαρα, μάλιστα, στην ίδια παράγραφο αναφέρεται και από ποιες δαπάνες θα μπορούσε να «εξεταστεί η δυνατότητα πρόβλεψης χαμηλότερου ύψους ποσών σε σχέση με το προηγούμενο οικ. έτος…», ρίχνοντας στην εργασιακή Κόλαση και στο απάνθρωπο ξεζούμισμα τους εργαζόμενους, αρχικά εντός του ωραρίου τους και ύστερα υπερωριακά -αν αντέξουν να επιβιώσουν- και επιπλέον περικόπτοντας δαπάνες μετακινήσεων, τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, κατανάλωσης ηλεκτρικού ρεύματος.

    Καμιά  όμως πρόνοια δε λαμβάνεται και για την παροχή των κοινωνικών υπηρεσιών και «των προαιρετικών δαπανών του άρθρου 202 του ν.3463/2006 (επιχορηγήσεις ν.π.δ.δ., αθλητικών & πολιτιστικών συλλόγων, βοηθήματα σε οικονομικά αδύνατους κ.ο.κ.» τις  οποίες καλούνται να περιορίσουν στις «απολύτως αναγκαίες και επιβεβλημένες, κινούμενες στα υπό του νόμου προβλεπόμενα όρια και υπό τον περιορισμό της δυνατότητας χρηματοδότησης αυτών από τις αναμενόμενες εισπράξεις του Δήμου».

·       Στο άρθρο 3, που αφορά «έσοδα και ανταποδοτικά τέλη και δικαιώματα και δαπάνες ανταποδοτικών υπηρεσιών», στην παράγραφο Β3, είναι προφανές ότι σε ανταποδοτικές υπηρεσίες (όπως υπηρεσία ύδρευσης, υπηρεσία καθαριότητας & φωτισμού) θεωρείται δεδομένη  η αύξηση των ανταποδοτικών τελών, βάζοντας ως μέτρο το κόστος της παροχής της υπηρεσίας, σε συνδυασμό με το ύψος των εισπραχθέντων εσόδων του 2014 ενώ προτείνεται η περαιτέρω αφαίμαξη μέσω αύξησης των τελών, κατά το 2015, εφόσον απέκλιναν των εσοδευτικών τους στόχων, με συνέπεια τη φθίση του ήδη πενιχρού λαϊκού εισοδήματος, που δεν επαρκεί πλέον ούτε για τα στοιχειώδη. «…Σε περίπτωση που τα εισπραττόμενα έσοδα του έτους 2014, εκτιμάται ότι δε θα καλύψουν τη δαπάνη της ανταποδοτικής υπηρεσίας του έτους 2014, τότε το ποσό που δεν καλύπτεται, θα πρέπει να συνυπολογιστεί στην απόφαση καθορισμού του ύψους των τελών του 2015, επιφέροντας αύξηση αυτών».

   Στο «δια ταύτα»,  ο προϋπολογισμός του 2015 έχει αντιλαϊκό χρώμα, το χρώμα του χρήματος που επιβάλει τις απάνθρωπες πολιτικές του. Ο Δήμος δεν έχει καν το δικαίωμα να επικεντρωθεί ανεμπόδιστος ούτε στην κοινωνική  πολιτική, η οποία θα του επιβάλλεται άνωθεν και μακρόθεν μια και η Γενική Κυβέρνηση θεωρεί δεδομένη τη «δημοσιονομική θέση των ΟΤΑ ως φορέων της και έτσι πρέπει να είναι ισοσκελισμένη ή πλεονασματική». Οι εκατομμύρια ωφελούμενοι των κοινωνικών δομών, που ως σήμερα εξυπηρετούνταν μέσω των βρεφονηπιακών ή βρεφικών σταθμών, ΚΑΠΗ, ΚΗΦΗ, ΚΔΑΠ, κοινωνικών παντοπωλείων, κοινωνικών ιατρείων, υπηρεσιών πρόνοιας αλλά  και  σχολεία, σύλλογοι, θα αναγκαστούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πληρώσουν για τις κοινωνικές υπηρεσίες που ο κάθε δήμος ήταν υποχρεωμένος να τους προσφέρει δωρεάν.

Το χέρι στην τσέπη θα βάλουν τα λαϊκά στρώματα τα οποία θα διαπιστώσουν ότι τα τέλη των υπηρεσιών ύδρευσης, αποχέτευσης, καθαριότητας, θα πάρουν την ανιούσα σε αναντιστοιχία με το δικό τους πενιχρό μεροκάματο ή την τρισάθλια σύνταξή του. Η Λαϊκή Συσπείρωση Δήμου Χίου αντιτίθεται στην «περιοριστική λογική και τη συγκράτηση των δαπανών στα χαμηλότερα επίπεδα», γιατί πιστεύει ότι ο λαός δεν είναι εκείνος που προκάλεσε την κρίση του κεφαλαίου ούτε και υποχρεούται να πληρώσει γι΄ αυτήν. Ο Δήμος, αν πραγματικά είναι αντίθετος με τα όσα τραγικά και άδικα φορτώθηκαν και πρόκειται να φορτωθούν στις πλάτες του λαού, αν πραγματικά είναι αντίθετος με την κατάρτιση ενός τέτοιου άδικου και απάνθρωπου προϋπολογισμού για το 2015, ας αντιδράσει, ας απαιτήσει κι ας διεκδικήσει την κατάργηση της απόφασης αυτής. Η Λαϊκή Συσπείρωση δίνει το χέρι σ΄ όποιον σηκώνεται. Αυτό θα κάνει και τώρα.-

Φραγκούλης  Π. Κυλαδίτης

Γραμματεία της Λαϊκής Συσπείρωσης