Χωροταξικό Χίου: Μακριά από τις λαϊκές ανάγκες!

ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΛΑΙΚΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Το νέο χωροταξικό , που  εγκρίθηκε μέσα στο καλοκαίρι από τα κόμματα της συγκυβέρνησης-ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στην Ολομέλεια της Βουλής, με τη διαδικασία του κατεπείγοντος,  είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τα νομοσχέδια, όπως το «Νέο ρυθμιστικό σχέδιο Αθήνας - Αττικής και νέο ρυθμιστικό σχέδιο Θεσσαλονίκης», το «Ρυθμίσεις Θεμάτων Εφοδιαστικής» κ.ά., με τα οποία διαμορφώνεται σταδιακά ένα θεσμικό πλαίσιο με το οποίο, προκειμένου να υλοποιηθεί ο στρατηγικός στόχος της πλουτοκρατίας της χώρας να μετατραπεί η Ελλάδα σε διαμετακομιστικό, ενεργειακό κόμβο της ΝΑ Μεσογείου αλλά και τουριστικός «κόμβος», διασφαλίζει πλήρη ελευθερία δράσης των επιχειρηματικών ομίλων παντού. Από τα δάση και τις παραλίες της χώρας, μέχρι και μέσα στους οικιστικούς ιστούς, «χτυπώντας» τις συνθήκες διαβίωσης της εργατικής - λαϊκής οικογένειας.

Η Χίος βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, με τα σχέδια ανάπτυξης των τεράστιων βιομηχανικών ανεμογεννητριών, με το ξεπούλημα του λιμανιού από το ΤΑΙΠΕΔ, με το δυνητικό ξεπούλημα του αεροδρομίου και την επικειμένη επέκτασή του μέσα στον κορμό της πόλης, με άμεσο κίνδυνο για τα περιαστικά δάση της Κλειδούς-Τρυπατέ, του Κορακάρη, που ποτέ δε βγήκαν από το μάτι όσων τα θεωρούν φιλέτα προς οικοπεδοποίηση.

            Με τις ρυθμίσεις του νέου χωροταξικού αίρονται ακόμα και αυτοί οι ανεπαρκείς περιορισμοί που υπήρχαν για την προστασία του περιβάλλοντος και των χρήσεων γης. Κάθε ελεύθερος χώρος, ολόκληρες περιοχές θυσιάζονται στο βωμό της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων για τη δημιουργία εμπορευματικών κέντρων, τουριστικών μονάδων και άλλων παρόμοιων «δράσεων» σε χώρους που πριν δεν επιτρεπόταν.

Καταργείται η έννοια της «αμιγούς κατοικίας» και εισάγεται η κατηγορία Κατοικίας με τον κωδικό «Κ1», ώστε μέσα σε συνοικίες, να επιτρέπονται εκθεσιακά κέντρα, εστιατόρια, κέντρα διασκέδασης, ξενοδοχεία, πάρκινγκ, ακόμα και πρατήρια καυσίμων, σε χώρους που θα ήταν ανάσα για την εργατική, λαϊκή οικογένεια.

Φτάνει δε στο σημείο, στο άρθρο 25, να χαρακτηρίζει εγκαταστάσεις ανακύκλωσης απορριμμάτων, καύσης τοξικών στερεών αποβλήτων και ΑΠΕ ως «Εγκαταστάσεις Αστικών Υποδομών Κοινής Ωφέλειας», όταν μέχρι τώρα ήταν στην κατηγορία των «υψηλής όχλησης»!

 Χαρακτηριστικό αυτού του πνεύματος είναι ότι στο υπάρχον σχέδιο  για τη Χίο, προτείνεται για τη Β΄ φάση, η απαγόρευση κατάτμησης  και η αχρήστευση μικρών οικοπέδων κάτω των 300/250 μ. για να μην δημιουργούνται μεγάλες οικιστικές πυκνότητες, δηλαδή ο κόσμος κοιμήθηκε με οικόπεδο που αγόρασε ή κληρονόμησε και θα ξυπνήσει με άχρηστο αγροτεμάχιο, όπως καταγγέλλουν  θιγόμενοι από αυτή την κατάσταση που δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια.

Ταυτόχρονα , δέχεται αξιωματικά αύξηση πληθυσμού της απογραφής του 2011, αλλά τα αποτελέσματα της ΕΛΣΤΑΤ έδειξαν μείωση, άρα η προβολή πληθυσμού στη 15ετια είναι λάθος και δυστυχώς ελέω των κυβερνήσεων του κεφαλαίου, θα συνεχιστεί η φθίνουσα πορεία στην επικράτεια σύμφωνα με έγκυρες δημογραφικές μελέτες.

Θεωρεί δεδομένη ότι υπάρχει έλλειψη δημοτικών ακινήτων και για αυτό προτείνει τις εισφορές σε γη, τη στιγμή που η καταγραφή της μονομετοχικής κτηματικής του Δήμου ανέφερε 3000 ακίνητα σε όλο το νησί!!!

 Η αποτύπωση της πραγματικότητας που έγινε στην Α φάση είναι ελλιπέστατη δεν αναφέρει μεγάλο αριθμό ήδη υπαρχόντων κοινοχρήστων και κοινωφελών χώρων σε κάθε περιοχή , βγάζοντας λάθος στατιστικά για κοινόχρηστους χώρους στις πολεοδομικές ενότητες, και λάθος προτάσεις στη Β1 φάση.

Τέλος ο 1337/1983 και ο ν. 2508/1997 αναφέρουν την δημιουργία επιτροπών κατοίκων ανά περιοχή για γνωμοδότηση στη διαδικασία έκδοσης ΓΠΣ, διαδικασία που επί της ουσίας δεν έγινε ποτέ, ασχέτως ότι γράφουν στα παλλιά τους τα παπούτσια τη λαϊκή γνώμη, στρεφόμενοι στα αφεντικά τους.

Τα νέα δεδομένα με την ψήφιση του γενικού χωροταξικού αποδεικνύουν ότι μιλάμε για νέα φάση πιο δύσκολη για τις λαϊκές οικογένειες και τη λαϊκή κατοικία και περιουσία, για τη φυσιογνωμία του νησιού μας.

Ο χωροταξικός σχεδιασμός είναι ζήτημα βαθύτατα πολιτικό. Εντάσσεται και υποτάσσεται αντικειμενικά στους νόμους της αγοράς, στους νόμους της κερδοφορίας του κεφαλαίου, των μονοπωλιακών ομίλων. Είναι άρρηκτα δεμένος με τη γενικότερη τάση της εμπορευματοποίησης της γης, που θα την πληρώσουν πανάκριβα τα λαϊκά στρώματα.

Για τη Λαϊκή Συσπείρωση δήμου Χίου ο χωροτάκτης είναι ο καπιταλιστής, ο κεφαλαιοκράτης. Αυτός καθορίζει είτε τους όρους δόμησης, είτε τις χρήσεις γης κλπ. Γι' αυτό ακριβώς και το χωροταξικό σχέδιο υπηρετεί τις στρατηγικές επιλογές της πλουτοκρατίας της χώρας μας, στρατηγικές επιλογές που καθορίζουν το νέο αναπτυξιακό μοντέλο. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε ενεργειακό κόμβο και σε διαμετακομιστικό κέντρο. Η ανάπτυξη του τουρισμού και των ανανεώσιμων πηγών Ενέργειας: Αυτές είναι οι προτεραιότητες των κεφαλαιοκρατών. Αυτά είναι τα επενδυτικά σχέδια των επιχειρηματικών ομίλων. Μια τέτοια Χίο ονειρεύονται: Με γκαρσονάκια, με λευκές νύχτες, με ξεσπιτωμένες οικογένειες, με μεγαλοεπενδυτές  γης, με τρελό φαγοπότι οικοπεδοποιήσεων και σχεδιασμών, και κόκκινα φώτα που θα σηματοδοτούν τις πράσινες μπίζνες της Impertrola όπως γίνεται στη γείτονα χώρα.

Η Λαϊκή Συσπείρωση ξεκινά με τη λογική ότι η γη και η χρήσης της είναι κοινωνικό αγαθό και με βάση αυτή τη λογική πρέπει να οργανωθεί ο κοινωνικός χώρος. Θα πρέπει να είναι μια οργάνωση κοινωνικού χώρου, η οποία να ικανοποιήσει συνδυασμένα το σύνολο των κοινωνικών αναγκών και πρώτα απ’ όλα των λαϊκών οικογενειών και των αναγκών τους για φτηνή γη και κατοικία κύρια και εξοχική, για δημόσιους κοινόχρηστους χώρους αθλητισμού, πολιτισμού, ψυχαγωγίας, για προστασία του περιβάλλοντος, για διατήρηση της νησιωτικής φυσιογνωμίας του τοπίου και των οικισμών, για ισόρροπη ανάπτυξη και των τριών τομέων της οικονομίας με προστασία της μαστιχοπαραγωγής και των άλλων αγροτικών δραστηριοτήτων .

Με αυτούς τους άξονες θα δώσει τη μάχη να αποτρέψει τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς και σ’ αυτό το πλαίσιο καλεί το χιώτικο λαό να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, απορρίπτοντας παγίδες και ημίμετρα.

 Ταυτόχρονα επισημαίνει ότι για να δικαιωθούν τα οράματα όλου του λαού για αρμονική συμβίωση χώρου και κοινωνικού ιστού, χρειάζεται άλλη εξουσία, κοινωνικοποίηση της γης, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, ρήξη ουσιαστικά με τα μονοπώλια και τις εξουσίες τους, αποδέσμευση από την ΕΕ κάτω από συνθήκες λαϊκής εξουσίας και κυριαρχίας.

ΧΙΟΣ 26-8-2014